Gebruik voor mijn talent; Lief, maar onopvallend...
Laten we eerlijk zijn en het argument ‘Koreaanse versus Chinese versie’ negeren door openlijk te bekennen dat geen van beide versies ooit een ‘meesterwerk’ zal zijn. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat beide versies van de show ‘niet te bekijken’ waren. Zowel de cast- als de productiewaarden in de drama's zijn goed. Echter, het scenarioschrijven? Nou, dat is een heel ander probleem.
Voor degenen die het niet weten: de Chinese versie volgt hetzelfde uitgangspunt als zijn voorganger; De succesvolle mannelijke hoofdrolspeler en eigenaar van een schoonmaakbedrijf Gu Ren Qi (Jasper Liu) lijdt als gevolg van een trauma aan mysofobie. Door een reeks vreemde gebeurtenissen ontmoet hij de vrouwelijke hoofdrolspeler Shi Shuang Jiao (Shen Yue) en neemt hij deze in dienst, maar zij is zijn tegenpool door haar onverzorgde en blasé aard ten opzichte van vuil. Uiteindelijk leidt dit tot een ingewikkelde hobbelige weg als Ren Qi ontdekt dat hij verliefd wordt op onze vrouwelijke hoofdrolspeler.
Afgezien van de culturele veranderingen zijn er een paar dingen die goed werkten in deze versie; de mannelijke hoofdrol lijkt een beetje meer geplaveid als personage met zijn achtergrondverhaal, en hij had niet dezelfde geaccentueerde reacties (als zijn Koreaanse tegenhanger) op een stuk vuil. Uiteindelijk onderging Ren Qi echter hetzelfde lot als een 'bezadigde mannelijke hoofdrolspeler'. Zijn achtergrondverhaal (in plaats van te worden gebruikt voor ontwikkeling) wordt gespeeld op de 'tragische trope-kaart' met weinig bepalende reacties of emoties buiten het achtervolgen van de vrouwelijke hoofdrolspeler Shi Shuang Jiao.
Shi Shuang Jiao was ook jouw archetypische 'prozaïsche heldin'. Er was per definitie niets mis met Shuang Jiao als vrouwelijke hoofdrolspeler. Ze was lief en een goedhartig persoon, maar als je een duidelijk plakkerig etiket op Shuang Jiao zou kunnen plakken, dan zou het zeker lezen; de ‘eigenzinnige en schattige vrouwelijke hoofdrolspeler die ‘in het midden zit’ tussen Ren Qi en de ‘boy next door’ Lu Xian’ (Dai Yun Fan). Shen Qiao bestond in de serie immers alleen echt als de 'liefdesbelang' en niet als een individu op zichzelf.
Dan is er natuurlijk de koppeling tussen Shuang Jiao en Ren Qi. Toegegeven, hoewel er zeker nadruk ligt in de Chinese versie waarin Ren Qi en Shuang Jiao 'onderlinge grond' delen, is dit ook waar de serie een beetje in de problemen raakt. Dit komt omdat, hoewel het wordt geïmpliceerd over hun gedeelde 'traumatische verleden' dat hun relaties helpt ontwikkelen, het moeilijk is om echt te definiëren wat Ren Qi of Shuang Jiao in de eerste plaats werkelijk in elkaar zagen (afgezien hiervan).
De bijpersonages van de serie waren een beetje vergeetbaar. Tweede hoofdpersoon Lu Xian had het potentieel om intrigerend te zijn, maar zijn onuitsprekelijke verlangen om 'de vrouwelijke hoofdrol te achtervolgen' en niet echt een leven te leiden buiten het willen winnen van haar genegenheid, zorgde ervoor dat elke mogelijke karakterontwikkeling in het water viel. De andere twee combinaties van de show tussen Zhu Yan (Su Meng Di), Shi Jun Jie (Yanan), Li Dong Xian (Charles Lin) en Wang Qian Qian (Huang Si Rui) waren soms aantoonbaar leuker dan onze belangrijkste hoofdrolspelers. hoewel ze zeker ook niets waren om over naar huis te schrijven, ook niet met cliché-opstellingen.
Wat valt er nog te zeggen over 'Use For My Talent' en is het de moeite waard om te bekijken? De Chinese bewerking was niet per definitie 'slecht'. Het had echt een goede cast en ongelooflijk lieve combinaties. Voor fans van schattige romantische drama's is dit iets voor jou, maar verwacht ook geen geweldige karakterontwikkeling.
Heeft deze recensie u geholpen?
