Algemeen9.5 Verhaal9.5Acteren/cast9,0Muziek10Waarde opnieuw bekijken9,0Deze recensie kan spoilers bevatten. Ik kwam deze film toevallig tegen toen ik door de BL-lijst van MDL bladerde en het maakte me nieuwsgierig. Dit is de eerste keer dat ik een BL-film heb gezien die vanaf het begin een expliciete scène had en niet eens wazig was. Maak je klaar om geschokt te zijn. Op dit punt zou je het idee hebben dat de regisseur helemaal geen details heeft gespaard.

VERHAAL: Dit is, denk ik, alleen vanwege de extreem expliciete seksscènes en het giftige einde een NC-17 Adult-classificatie. In het begin was de plot complex en een beetje moeilijk te volgen. Ten eerste begreep ik niet waarom Yong-Joon zo boos was op Jae-Sung. Later in de film kwam ik er echter achter dat Jae-Sung getrouwd was. Ik denk dat daar de woede vandaan kwam. Het verhaal is intrigerend, maar tegelijkertijd had ik het gevoel dat ik tegen alle personages wilde schreeuwen, en ik zal later bespreken waarom. Het verhaal gaat over wat Yong-Joon voor Tae-Kyu zou doen. Wat een extreme maatregelen heeft hij genomen alleen maar om voor hem te kunnen zorgen. Hoe Yong-Joon midden in de film in conflict raakte toen Jae-Sung plotseling verscheen. Ik vind het niet leuk hoe de film eindigde. De manier waarop Tae-Kyung Yong-Joon chanteerde door hem te bedreigen dat hij een einde aan zijn leven zou maken, is iets dat ik verafschuw. En ook hoe de halfblinde student het heft in handen nam, resulterend in de dood van een individu die de dood van een ander veroorzaakte. Het was een opeenvolging van verschrikkelijke gebeurtenissen die voortkwamen uit woede.

ACTIE/CAST: Het acteerwerk was zo goed. Kim Tae Hoon (Yong-Joon) was goed in zijn vertolking. Zijn emoties waren daarbuiten. Je zou bij elke scène voelen wat hij voelde. De acteur was zo goed dat ik het personage in zekere zin haatte. Hoe Yong-Joon zo geneigd was om zelfs de smerigste dingen te doen, alleen maar om er zeker van te zijn dat het goed gaat met Tae-Kyu. Shin Won-Ho (Tae-Kyu) deed het ook goed als het ondeugende, egoïstische soort kind dat hij was. Ik vond het niet leuk dat het personage zo zorgeloos was dat hij niet eens merkte hoe onrustig Yong-Joon was. Dat het enige waar hij aan kon denken was dat hij een last was en Yong-Joon emotioneel zou misbruiken. Als ik zijn persoonlijkheid zou analyseren, zou ik denken dat hij emotionele en mentale problemen heeft. Dan is er Choi Jae-Sung (Jae-Sung), de man die plotseling uit het niets verscheen en zo zijn best deed om het goed te maken met Yong-Joon. Ik denk dat hij iets meer had kunnen doen als het om gezichtsuitdrukkingen gaat.

HERKIJK WAARDE: Als bij u de diagnose depressie is gesteld, raad ik u aan dat niet te doen. Maar als je de scènes en de emotionele verwikkeling kunt overnemen, ga je gang.

Lees verder

Heeft deze recensie u geholpen?